Fasada słupowo-ryglowa
Pierwszy przebadany system uszczelniania złączy okiennych i fasadowych
Premiera w Polsce – 13 września 2013
Aprobata Techniczna ITB nr AT-15-9160/2013
We wszystkich miejscach styku elementów konstrukcyjnych z innymi materiałami wykonuje się dylatacje, tzw. złącza kompensacyjne. Są one wypełniane odpowiednim szczeliwem lub pracującymi w dużych zakresach taśmami rozprężnymi. To samo wymaganie odnosi się do złączy okien aluminiowych i ścian osłonowych, zwykle montowanych w warstwie izolacji budynku.
Konieczne jest utworzenie trwałego, elastycznego uszczelnienia.
System uszczelniający należy dobrać odpowiednio do danych warunków
i zewnętrznych obciążeń.
Jest to szczególnie ważne w konstrukcji fasad, a jeszcze bardziej, gdy chodzi o fasadę warstwową.
Pod uwagę należy wziąć następujące czynniki:
- zacinający deszcz
- wiatr
- hałas
- zapobieganie skraplaniu się wody w złączu i wokół niego
- chemiczna kompatybilność wszystkich materiałów w strefie złącza
- ruchy elementów budowlanych w strefie złącza
- kształt i materiał elementu konstrukcyjnego, na którym wykonywane jest złącze
- stan i wytrzymałość sąsiadujących materiałów
Zasady konstrukcyjne wynikają z wymogów fizyki budowli i zawsze muszą być bardzo spójne. We wszystkich projektach budowlanych konieczne jest zapewnienie trwałej bariery między oknem/ elementem fasady, a korpusem budynku. Przy złączach o szerokości 15-100 mm lub większych stosuje się membrany będące w stanie absorbować względnie duże ruchy – złącze musi być w 100% niezawodne. Zastosowanie w takich miejscach złączy obsługowych nie wchodzi w grę, gdyż po ich zamontowaniu nie ma do nich dostępu i nie można ich wzrokowo kontrolować. Ewentualne kontrole, prace konserwacyjne czy awarie (przecieki), pociągałyby za sobą poważne konsekwencje finansowe.
.jpg)
.jpg)
